در سال‌های اخیر، بسیاری از حمام‌های عمومی در ژاپن تعطیل شده‌اند، اما برخی از حمام‌های ژاپنی مانند ایناریو با بازسازی‌ها احیا شده و مشتریان جوان‌تری را جذب می‌کنند.
به محض فرار، ساکنان بیرون یکی از آخرین حمام های قدیمی باقی مانده در توکیو جمع می شوند و با خود صابون، صابون و شامپو به داخل می آورند.
ایناریو با وان های بزرگ، نقاشی دیواری روشن و ورودی چوبی کشویی زیر سقف نوک تیز نمونه کلاسیک حمام عمومی ژاپنی یا شینتو است.
روزی روزگاری، حمام های عمومی در همه جا در مناطق شلوغ شهری وجود داشت، اما اکنون به دلیل این واقعیت که افراد بیشتری در خانه حمام می کنند، به سرعت بسته شده اند. در سراسر کیشور، تعداد حمام ها از 18000 حمام در اواخر دهه 1960 به حدود 1800 کاهش یافته است.
اما برخی از آنها مانند اناریو با بازسازی جان تازه ای یافته اند و برخی دیگر به عنوان پاتوق های مد روز تبدیل می شوند.
یاسوکو اوکونو یکی از افرادی است که به دنبال نجات حمام های محله است که آنها را راهی برای استراحت بعد از کار می داند. نویسنده 36 ساله انجمن توکیو سانتو گفت: از ذهنم خسته شده ام. حتی وقتی به خانه می رفتم، نمی توانستم کار را فراموش کنم. وی به خبرگزاری فرانسه گفت: برای اولین بار پس از مدتی به یک سنت رفتم و احساس کردم وزنه ای از روی سینه ام برداشته شده است. حمام بزرگی بود و مردم با مهربانی از من استقبال کردند.
ژاپن هرگز قرنطینه سخت کووید-19 را اجرا نکرده است، و مکان‌هایی مانند باشگاه‌های ورزشی و سانتوس باز می‌مانند حتی زمانی که بسیاری از دفاتر جابجا شده‌اند و رستوران‌ها ساعات کاری خود را کاهش داده‌اند.
معمولاً از ماسک در قطارها و سایر مکان‌های عمومی استفاده می‌شود، اما طبق سنت نیازی به پوشیدن آن نیست، اگرچه رعایت فاصله اجتماعی و حمام کردن بدون شرکت توصیه می‌شود.
یاسوکو گفت: برای بسیاری از سالمندان این یک برنامه روزمره است که نمی‌خواهند آن را در زمان همه‌گیری متوقف کنند و برخی از آنها در حمام کردن با دیگران احساس امنیت بیشتری می‌کنند تا از آسیب احتمالی ناشی از زمین خوردن جلوگیری کنند.
سام هولدن، مدیر یکی از حمام های عمومی ژاپن که از کمک مالی حدود 200 هزار دلاری صندوق بناهای تاریخی جهانی برای بازسازی استفاده کرد، گفت: بسته شدن حمام ها می تواند پیوندهای جامعه را از بین ببرد.
این گروه به دنبال حفظ فضای دنج حمام بود که در سال 1930 در منطقه ای کم ارتفاع در شمال توکیو ساخته شد.
هولدن، یک آمریکایی 32 ساله که تقریباً یک دهه است در پایتخت زندگی می کند، گفت: اناریو مشتریانی در هر سنی از جمله افراد مسن زیادی دارد که بسیاری از آنها ممکن است تنها زندگی کنند و مستعد انزوا باشند. من و همکارانم نگران بودیم و می خواستیم برخی از این بناهای تاریخی را قبل از تبدیل شدن به مجتمع های آپارتمانی و چیزهای دیگر حفظ کنیم.
مشتریان برای ورود به حمام مردانه یا زنانه 500 ین (3.70 ین) می پردازند که هزینه آن توسط دولت توکیو تعیین می شود. کفش‌هایشان را در کمد کوچکی می‌گذارند و قبل از رفتن، در وان آرامش‌بخش دوش می‌گیرند.
برخلاف چشمه های آب گرم در ژاپن که به آنسن نیز معروف هستند، آب معبد معمولاً با گاز گرم می شود.
شونجی سوچیموتو که به همراه همسرش حمام عمومی اناریو را مدیریت می کند به خبرگزاری فرانسه گفت که این حمام 50 درصد بیشتر از سال گذشته انرژی می دهد. اما او امیدوار است که برگزاری رویدادها در ساختمان های بازسازی شده با جذب مشتریان جوان تر، درآمد را افزایش دهد. و گفت: می خواهم این فرهنگ را بشناسند.
یکی از رستوران هایی که توانسته مشتریان جوان را جذب کند، کوگانیو در شرق توکیو است که پس از بازسازی کامل در سال 2020 بازگشایی شد.
هفته گذشته حمام پر بود از مشتریان جوانی که در حال نوشیدن آبجو و گوش دادن به موسیقی نواخته شده با گرامافون بودند.
کوهی اودا، 25 ساله، با یکی از دوستانش برای شرکت در حمام کوگانیو یک ساعت سفر کرد. و گفت: من واقعاً تصوری از سنت جمع شدن پدربزرگ ها و مادربزرگ ها دارم. اما در مورد قرنی مثل این که شیک تر و مدرن تر است اینطور نیست… خیالم راحت است که اینجا بیایم.
