از توماس مهربان موتور تانک گرفته تا ماشین مسابقه ای خشن و آماده لایتنینگ مک کوئین، سرگرمی کودکان با وسایل نقلیه کارتونی سخنگو پر شده است که به همان اندازه که با سوخت کار می کنند، با احساسات کار می کنند.
با این حال، به ندرت می‌توان سریال تلویزیونی را برای جوانان پیدا کرد که تقریباً منحصراً به انواع کامیون‌ها و اتومبیل‌هایی که بیشتر در نمایش‌های پزشکی و جنایی بزرگسالان از صفحه نمایش استفاده می‌کنند، توجه داشته باشد. روز چهارشنبه، زمانی که دیزنی جونیور جدیدترین مجموعه تلویزیونی انیمیشن خود، “Firebuds” را به نمایش می گذارد، قهرمانان چهار چرخ یک ماشین آتش نشانی، یک آمبولانس و یک رزمناو پلیس خواهند بود.
آنها در دنیایی فانتزی بازی می‌کنند که شامل دو نسل نجات‌دهنده، انسان و خودرو، با صداپیشگی گروهی تاثیرگذار مملو از ستاره‌های مهمان بزرگ است. سه دانش‌آموز مدرسه ابتدایی این مجموعه – بو، جیدن و ویولت – وسایل نقلیه‌ای در اندازه نوجوانان را اداره می‌کنند که نه تنها بهترین دوستان آنها هستند، بلکه فرزندان آنهایی هستند که والدین کودکان، همگی کارکنان اورژانس، در محل کار رانندگی می‌کنند.
کریگ گربر، خالق و تهیه کننده اجرایی سریال، در مصاحبه ای تلفنی از لس آنجلس گفت: در «Firebuds»، «وسایل نقلیه مانند انسان ها خانواده دارند».
اما تیم خلاق “Firebuds” انتظار ندارند بینندگان جوان آرزوی آتش نشان یا تکنسین های فوریت های پزشکی را داشته باشند. در عوض، این مجموعه با هدف القای کمک، تعهد به خدمات و احساس جامعه – همسایه خوب بودن، به معنای “آقای راجرز” – در عین حال ارائه هیجان در بحران ها و تعقیب و گریزهای ماشینی است که به دقت طراحی شده اند تا کمی ناآرام نشوند. بینندگان در فصل اول، که در Disney Junior در دسترس خواهد بود، Disney Channel و Disney+، Bo، Jayden و Violet مشکلاتی را از جمله توله سگ‌های دالماسی گم‌شده یک آتش‌خانه تا دزدی از موزه هنری را حل می‌کنند.
این مجموعه علاوه بر اینکه به کودکان کوچک نشان می‌دهد چگونه می‌توانند شهروندان خوبی باشند، نگاهی اجمالی به نحوه عملکرد کارگران اورژانس واقعی می‌دهد.
گربر گفت: «اولین واکنش‌دهنده‌ها در جهان پس از 11 سپتامبر و سپس جهان پس از کووید، در بخش پزشکی توجه و شناخت بیشتری را به خود جلب کرده‌اند.
او پس از مشاهده وابستگی پسر کوچکش به ماشین آتش نشانی اسباب بازی خود، “Firebuds” را در سال 2018 تصور کرد. این “من را به این فکر انداخت که اگر آن ماشین آتش نشانی زنده شود و یک ماشین آتش نشانی بچه سخنگو باشد و آنگاه بتوانند با هم به ماجراجویی بروند، چقدر هیجان زده می شود؟” گربر گفت. اما او همچنین شروع به تفکر در مورد اهمیت افرادی مانند پدربزرگ خودش، یک کارآگاه پلیس شهر نیویورک کرد.
او افزود: «بنابراین چیزی که به عنوان الهام از خانواده شروع شد، به چیزی تبدیل شد که می‌خواهم به عنوان ادای احترام انجام دهم.»
آلیسا ساپایر، معاون ارشد برنامه‌نویسی در Disney Junior، در یک مصاحبه تلفنی گفت: تمرکز این پروژه بر روی “ابر قهرمانان واقعی” به جای آنهایی که شنل‌پوش و جوراب شلواری به تن دارند، مخصوصاً به دیزنی علاقه‌مند است. “مطمئناً در میان دیگر محتوایی که برای کودکان پیش دبستانی در دسترس است، برجسته بود. احساس اصلی بود.»
“Firebuds” برخی از آن قهرمانان روزمره را به عنوان مشاور استخدام می کند و به سریال کمک می کند تا ایستگاه آتش نشانی و پروتکل های آتش نشانان را به طور دقیق به تصویر بکشد. در یکی از قسمت‌های «آتش اولین آتش»، بو، شخصیت مرکزی جدی و روشمند، با دوستانش برای خاموش کردن شعله‌های آتش در یک زمین بازی با آتش‌نشانی کار می‌کند: آنها مانند آتش‌نشان‌های واقعی، سنگر حفر می‌کنند.
با این حال، اغلب اوقات، قهرمانان جوان با مشکلات به شیوه‌هایی برخورد می‌کنند که بچه‌های معمولی می‌توانند از آن الگوبرداری کنند، با «فکر کردن واقعاً خارج از چارچوب – در مورد راه‌هایی برای استفاده از منابع خود و دراز کردن دست خود برای کمک به مردم». صداپیشه کهنه کار و نویسنده تلویزیون، که به عنوان بازیگر مهمان در نقش پرینسیپال کاگان، یکی از شخصیت های انسان بالغ بازی می کند.
برای مثال، بیش از یک قسمت، بر موارد اضطراری غذایی تمرکز دارد. سرآشپز خوزه آندرس، که مؤسسه خیریه World Central Kitchen را تأسیس کرد و بازیگر مهمان سریال است (مانند پادما لاکشمی)، پیشنهاد کرد که داستان دو قسمتی فصل را بر اساس یک رویداد واقعی که تجربه کرده بود، زمانی که سیل منابع غذایی را قطع کرد، قرار دهد. نسخه “Firebuds” شامل وسایل نقلیه آبی خاکی است، اما بینندگان جوان همچنین این حس را خواهند داشت که چگونه می توانند با جمع آوری یا اهدای کالا به همسایگان کمک کنند.
کریستال بانزون، نویسنده این سریال، در یک مصاحبه تلفنی گفت: «ما راه‌های نجات عاطفی زیادی داریم. او اضافه کرد: “شما می توانید به روش های کوچک کمک کننده و قهرمان یک دوست باشید”، گاهی اوقات فقط با یک کلمه گرم.
به همین ترتیب، نویسندگان نمایش قصد دارند به کودکانی که با نگرانی‌های همه‌گیر و اختلالات آموزشی دست و پنجه نرم می‌کنند، اطمینان و امید ارائه دهند. شرایط اضطراری ممکن است در زندگی واقعی به خوشی ختم نشوند، اما در «Firebuds» پایان می‌یابند، که هر لحظه مضطرب را با آهنگ‌های فراوان – موسیقی پاپ، ریتم‌های لاتین و هیپ‌هاپ – نوشته‌ی بیو بلک به جا می‌گذارد.
گربر برای اینکه نمایش را به همان اندازه کمدی و ماجراجویانه بسازد، به شخصیت های چهارچرخ شخصیت های متمایزی داده است که آنها را قادر می سازد با یکدیگر – و انسان ها – بازی کنند.
او در مورد ماشین آتش نشانی بو که اغلب باید به او یادآوری شود که سرعتش را کم کند و اول فکر کند، گفت: «من فلش را به عنوان قلبش روی گلگیرش می بندم. اکسل، یک آمبولانس کوچک زن سریع و باهوش و یک همراه سرسخت برای ویولت با روحیه، اغلب اوقات شوخ طبعی را ارائه می دهد، در حالی که پیستون، رزمناو پلیس، به امنیت فکر می کند. او یک فویل برای جیدن، پسر افسران پلیس، روح آرامش و مخترع برجسته گروه است.
گربر در تلاش برای نشان دادن شخصیت‌های وسایل نقلیه بزرگسالان به همان اندازه خنده‌دار و معتبر، نقش رئیس فی فایرسون را نوشت، یک کامیون قلاب‌دار با ظاهری زنانه، برای کمدین ایوت نیکول براون، یکی از بازیگران دیزنی و بخشی از بازیگران گربر آخرین نمایشی که او خلق کرد، «النا آوالور» بود.
براون درباره تغییر خود در زمینه خودرو گفت: “او اصولی است، مهربان است، دوست داشتنی است، سرگرم کننده است.” و “او یک مادر عالی است.” (دیزنی در مورد چگونگی تولید مثل چنین ماشین‌هایی تحقیق نمی‌کند، اگرچه یک قسمت یک خودروی بزرگسال پس از زایمان را نشان می‌دهد که از بیمارستان بیرون می‌آید با “weehicle” کمان‌دارش.)
دیگرانی که استعدادهای خود را به صداپیشگان قرض می دهند عبارتند از: اسکار نونیز و عجیب آل یانکویچ، که به عنوان ستاره مهمان در نقش یک ون کمپر – نوعی Eeyore از بزرگراه ها – به نام Latch بازی می کند.
یانکوویچ که پیش از این صداپیشگی شخصیت اصلی «قانون میلو مورفی» را برای دیزنی انجام داده بود، «این رقت‌انگیز را برای لچ به ارمغان می‌آورد که واقعاً دلچسب است».
گربر در ساخت سریالی که امیدوار بود مسئولیت اجتماعی را تشویق کند، می خواست همه این شخصیت ها منعکس کننده تنوع ایالات متحده باشند. («النا آوالور» اولین پرنسس لاتین دیزنی را به نمایش گذاشت.) در «Firebuds»، بو نیمی فیلیپینی و نیمی یهودی است، در حالی که جیدن سیاه پوست است. ویولت که به فرزندخواندگی گرفته می شود، پیشینه ای ژاپنی و فیلیپینی دارد.
گربر گفت که او فرهنگ فیلیپینی را به ویژه برجسته کرده است زیرا احساس می کند که در تلویزیون کمتر بازنمایی شده است. همچنین به او فرصتی داد تا نقشی را بخصوص برای لو دایموند فیلیپس، که در فیلیپین به دنیا آمده و به «Firebuds» از «Elena of Avalor» نیز آمد، بسازد. نقش او به عنوان پدر بو، رئیس بیل بیانی، به او اجازه می دهد تا بخشی از میراث خود را به تصویر بکشد.
فیلیپس می‌گوید: «وقتی برای ضبط آنها حضور پیدا می‌کنم، اغلب از برخی مواد شگفت‌زده می‌شوم. او خاطرنشان کرد: «یکی از ویژه‌نامه‌های کریسمس که در راه است به‌ویژه تأثیرگذار است، زیرا سنت‌های فیلیپینی را در خود دارد.
چنین ارجاعات فرهنگی در سرتاسر سریال بافته شده است. بانزون که آمریکایی فیلیپینی است، قسمتی را ایجاد کرد که در آن بو با پدربزرگ مهاجر به ظاهر دور خود – بر اساس خودش – با ساختن لومپیا یا اسپرینگ رول ارتباط برقرار می کند.
او گفت که دوست دارد برای دو مادر ویولت که از معدود زوج های لزبین در تلویزیون کودکان هستند، دیالوگ بنویسد.
بنزون که به همراه همسرش سه فرزند کوچک را بزرگ می‌کند، گفت: «همیشه برای من مهم است که درباره افراد رنگین پوست، درباره جامعه دگرباش، جامعه‌ای که بخشی از آن هستم، داستان بگویم. او گفت که از این که “Firebuds” به فرزندانش این امکان را می دهد که شخصیتی را در خانواده ای مانند خودشان ببینند، قدردانی می کند.
بینندگان جوان دارای معلولیت نیز زندگی خود را منعکس می کنند. جازی، خواهر جیدن، مبتلا به اسپینا بیفیدا است. جازی با صداپیشگی لورن اسپنسر، معروف به لولو، که دیستروفی عضلانی دارد، با ویلچر و ماشین ترکیبی رانندگی می کند.
گربر گفت: “هر شریک وسیله نقلیه به اندازه سایر وسایل نقلیه سریع است و به همان اندازه سرگرم کننده است.”
این شخصیت‌ها با هم در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که ممکن است آینده‌نگر و با فناوری پیشرفته باشد، اما همچنان نشان‌دهنده نگرانی اصلی در مورد نحوه رفتار شهروندان با یکدیگر است.
گربر گفت: «اولین پاسخ دهندگان واقعاً نیازهای دیگران را بر نیازهای خود ترجیح می دهند. «و به نظر می‌رسد این نوع از خودگذشتگی در این عصر حیاتی است. فکر می‌کنم این لحظه‌ای است که مردم واقعاً باید بیشتر به جامعه فکر کنند.”
