بیچاره مالولیو پیر. در میان عاشقانه های کمیک «شب دوازدهم» شکسپیر، او مهماندار مستبدی است که برای ورزش به طرز بی رحمانه ای مورد شوخی قرار می گیرد و توسط گروهی از آلک های باهوش فریب می خورد که ظاهراً نامه ای عاشقانه خطاب به او جعل می کنند.
او با این باور که پیام از طرف کنتسی است که او آن را می‌پرستد، و فکر می‌کند که خواسته‌های او را دنبال می‌کند، با جوراب‌های زرد با جوراب‌های متقاطع لباس می‌پوشد و طوری رفتار می‌کند که گویی بی‌بند آمده است. سپس او در تاریکی محبوس می شود، جایی که شکنجه گرانش همچنان ذهن او را به هم می زند.
این یک نوع بدجنسی است، اما بتی شامیه، نمایشنامه نویس با نمایشنامه جدید هوشمندانه و چشمک خود «مالولیو» آن را به داستان اصلی قهرمان تبدیل کرده است. و تئاتر کلاسیک هارلم، که “شب دوازدهم” در ژوئیه گذشته لذتی سرشار از لذت بود، این دنباله را به یک شادی تابستانی شیرین تبدیل کرده است، با آلن گیلمور دلسوز که اکنون نقش اصلی را تکرار می کند.
20 سال پس از پایان «شب دوازدهم»، مالولیو مدت‌هاست که از جزیره ایلیریا رفته است. یک ژنرال نظامی محترم در یک جنگ سرسختانه، او رهبر لژیون کراس-گارترد است. (اسم فوق‌العاده، آن؛ یونیفورم‌های سرگرم‌کننده نیز توسط سلست جنینگز.) اما بدرفتاری‌های گذشته‌اش در او بیشتر می‌شود.
او می گوید: تحقیر من مرا بی پروا کرد. “مردان بی پروا سربازان بزرگی می سازند.”
در تولید ناوگان ایان بلکنپ و تای جونز در آمفی تئاتر ریچارد راجرز در مارکوس گاروی پارک، اکثر گروه قدیمی «شب دوازدهم» هنوز به ایلیریا بازگشته اند و تا به حال چندان خوشبخت نیستند. ازدواج ویولا (پری گافنی) و اورسینو (رنه تورنتون جونیور) علیرغم خیانت او – و ترجیح او برای دیدن او به شکل یک پسر، مانند زمانی که عاشق او شد، به هم می خورد.
این وولینا (Kineta Kunutu)، دختر قوی ذهن آنهاست که ردای عاشقانه و ماجراجویی را به خود می گیرد. نامزدی بر خلاف میل خود با شاهزاده فورتادو (جی دی مولیسون) – یک زن ستیز و تنها وارث شاه چادلیو بی حوصله (جان اندرو موریسون، آنقدر خنده دار که شما ریشه پادشاه را خواهید داد تا از تلاش های مختلف برای زندگی اش جان سالم به در ببرد) – وولینا از ایلیریا خارج می شود و به طور اتفاقی با مالولیو ملاقات می کند. او فوراً به طور متقاعد کننده ای عاشق او می شود.
«مالوولیو» که منتقد جنگ، شک و تردید به ازدواج و زیرک در مورد تأثیر انحراف تعریف خود از طریق تروما است، شخصیت‌هایش را از منظری کاملاً زنانه می‌بیند. شامیه با توجه دقیق به زنان، با فراخوانی به نمایشنامه های شکسپیر سرگرم می شود. پرستار وولینا (مارجوری جانسون) زمانی متعلق به جولیت بود.
با پالت رنگی که ظاهر می‌شود، و رقص (توسط دل هاولت) که این کار را انجام می‌دهد، این یک تولید بصری و شنیداری فریبنده است. (مجموعه توسط کریستوفر و جاستین سویدر، نورپردازی توسط آلن سی. ادواردز، ویدئو توسط زاویر آگوستوس لی تیلور و موسیقی توسط فردریک کندی ساخته شده است.) اگر روابط درهم تنیده شخصیت ها برای افراد ناآشنا کمی پیچیده است، این در “دوازدهم” نیز صادق است. شب.» تصویر بزرگ در اینجا کاملاً واضح است.
آیا مالولیو به اندازه کافی در قلب آسیب دیده خود امید دارد تا دوباره به وولینا عشق بورزد؟ آیا او حتی در صورت انتخاب او آزاد خواهد بود؟ خوب، این یک کمدی است – با مکاشفه های لحظه آخری که کاملاً مطابق با روح شکسپیر است و کاملاً جذاب.
به هر حال این رایگان است. از خودت پذیرایی کن.
مالولیو
تا 29 ژوئیه در آمفی تئاتر ریچارد راجرز در مارکوس گاروی پارک، منهتن. cthnyc.org. مدت زمان: 1 ساعت 30 دقیقه.