آژانس پناهندگان سازمان ملل هشدار داد که افزایش چشمگیر گذرگاه های دریای آندامان

آبراه آسیای جنوب شرقی یکی از مرگبارترین آبراه های جهان است و بیش از 1900 نفر از ژانویه تاکنون این سفر را انجام داده اند – شش برابر بیشتر از سال 2020.

“خطرات جدی” در دریا

شبیا مانتو، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، گفت: “UNHCR هشدار می دهد که تلاش ها در این سفرها مردم را در معرض خطرات جدی و عواقب مرگبار قرار می دهد.” به طور غم انگیز، تنها در سال جاری، 119 نفر در این سفرها کشته یا مفقود شده اند.

بیشتر کسانی که جان خود را به خطر می اندازند، آوارگان روهینگیا هستند که در سال 2017 صدها هزار نفری از میانمار برای فرار از آزار و اذیت نظامی گریختند.

در درخواست کمک از دولت های منطقه، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) گفت که آخرین ورودها شامل بیش از 200 نفر در شمال آچه، اندونزی است که مقامات به آنها اجازه پیاده شدن و سرپناه دادند. ام‌اس. مانتو گفت که آژانس از تلاش های آنها استقبال و قدردانی می کند.

حمایت سازمان ملل

پناهندگانی که دو هفته پیش با خیال راحت از این دو قایق در سواحل اندونزی پیاده شدند، در حال حاضر، به طرز عجیبی، در یک اداره مهاجرت سابق در لوکسئوماوه میزبانی می شوند.

سخنگوی سازمان ملل گفت که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به همراه آژانس مهاجرت سازمان ملل متحد، IOM و شرکا در محل حضور دارند.

ما از نزدیک با مقامات محلی برای کمک به حمایت از پناهندگان، از جمله از طریق ثبت نام، تامین نیازهای اولیه آنها و تلاش برای اطمینان از اسکان امن و کافی برای این دو گروه، همکاری می کنیم.”

بسیاری دیگر سرگردان هستند

او گفت که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل همچنین گزارش های تایید نشده ای از قایق های بیشتری با افراد ناامید دریافت کرده است که در دریا در حال حرکت هستند و نیاز به نجات و توجه دارند.

با افزایش سطوح ناامیدی و آسیب پذیری که پناهندگان بیشتری را مجبور به انجام این سفرهای مرگبار می کند، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و شرکای بشردوستانه همچنان بر نیاز به افزایش همکاری منطقه ای و بین المللی برای نجات جان ها و تقسیم مسئولیت تاکید می کنند.

اندونزی در حال حاضر میزبان نزدیک به 13000 پناهجو و پناهجو است که عمدتاً از افغانستان، سومالی و میانمار هستند و نباید در نجات و پیاده کردن افراد در دریا تنها باشد. مانتو اضافه کرد.

ضروری است که کشورهای منطقه به تعهدات خود در سال 2005 تحت فرآیند بالی برای یافتن راه حل های جمعی برای این سفرهای ناامیدانه پایبند باشند.

در سال 2016، پس از اینکه 5000 مرد، زن و کودک توسط قاچاقچیان مردم در دریای آندامان رها شدند و ماه ها گرسنه و بیمار شدند، دولت های آسیا-اقیانوسیه متعهد شدند که اقدامات بیشتری برای جلوگیری از مرگ مردم در چنین سفرهایی انجام دهند.