او خواستار مشارکت های نوآورانه بخش دولتی و خصوصی برای پاسخ به بحران های فردا شد.
مدیر اجرایی WFP در ابتدای بحث درباره نقش مشارکت در کمک های بشردوستانه که توسط ریاست شورای آلبانی در ماه سپتامبر آغاز شد، گفت: “من خودم از بخش خصوصی هستم.”
خانم مک کین گفت: “کسب و کارهای پر رونق و اقتصادهای پر رونق موتورهای حیاتی هستند که به تلاش های جهانی برای پایان دادن به گرسنگی و فقر و تقویت صلح و امنیت بین المللی نیرو می دهند.”
او که بیوه سناتور سابق و نامزد ریاست جمهوری جان مک کین بود، سال ها یک نیکوکار فعال بود و یکی از بزرگترین شرکت های خصوصی را در ایالت خود آریزونا به ارث برد.
صنعت رشد
رئیس برنامه جهانی غذا گفت: متاسفانه امروزه بخش بشردوستانه یکی از بزرگترین صنایع در حال توسعه در جهان است.
“جنگ، آشفتگی اقتصادی و تغییرات آب و هوایی فزاینده و تخریب محیط زیست – هر ساله میلیون ها نفر را به فقر و ناامیدی سوق می دهد.”
خانم مک کین با یادآوری اینکه حدود 783 میلیون نفر در شرایط سوء تغذیه شدید زندگی می کنند و 47 میلیون نفر از آنها در 50 کشور در آستانه قحطی هستند – و 45 میلیون کودک زیر پنج سال از سوء تغذیه حاد رنج می برند، خانم مک کین نسبت به بحران های انسانی بدبین به نظر می رسد. در پیش.
مهلتی وجود ندارد
او گفت: “ای کاش می توانستم به اعضای شورا بگویم که افزایش گرسنگی در بسیاری از نقاط جهان به دلایلی یکباره ایجاد می شود و با تغییر شرایط کاهش می یابد.”
اما اینطور نخواهد شد. ما اکنون با یک سری بحران های موازی و طولانی زندگی می کنیم که به افزایش نیازهای بشردوستانه ادامه خواهد داد.
او حتی گفت WFP باید “انتخاب دردناکی برای کاهش سهمیه غذا برای میلیون ها نفر” داشته باشد.
وی افزود: «این حالت عادی جدید ماست و سال‌های آینده با فاجعه دست و پنجه نرم خواهیم کرد.»
“مدل های جدید”
رئیس برنامه جهانی غذا به جای استعفا در برابر “ضعف”، خواستار استفاده بیشتر از بخش خصوصی شد که بیش از 200 سال به کاهش فقر جهانی از طریق قدرت شرکت خصوصی کمک کرده است.
وی گفت: در مواجهه با واقعیت‌های جدید و کسری بودجه، زمان آن فرا رسیده است که این مشارکت «مدل‌های جدید و نحوه تعامل را پیدا کند».
رئیس برنامه جهانی غذا گفت: همکاری جدید و مؤثرتر برای همه مفید خواهد بود.
کاهش فقر و گرسنگی یک پیش نیاز ضروری برای نیروی کار سالم، بازارهای کارآمد، و رشد و شکوفایی اقتصادی پایدار است.
