نقد و بررسی “جرج فورمن بزرگ”: فیلم زندگینامه ای نیست که قهرمان دو بار شایسته آن است

محبوبیت جورج فورمن بوکسور سابق در اواخر قرن بیستم به عنوان یک پخش کننده تلویزیونی برای یک سری محصولات آشپزی باعث فراموشی جمعی شده است. یعنی ما فراموش کرده ایم که دوران ورزشی او چقدر فوق العاده بوده است. بوکس به ما مبارزان زیادی داده است که بیش از یک بار عناوین قهرمانی جهان را به دست آورده اند. اما فورمن اولین مسابقه عنوان سنگین وزن خود را در سال 1973 به دست آورد. و پس از یک دوره طولانی، که طی آن سوگند یاد کرده بود که علاقه خود را به این ورزش از دست داده است، بازگشت و در سال 1994، در سن 45 سالگی، عنوان دیگری را به دست آورد.

وای – به نظر می رسد که کسی باید از آن فیلم بسازد. حیف که «جورج فورمن بزرگ» به کارگردانی جورج تیلمن جونیور، به طرز تکان دهنده ای صاف است. این فیلم با عنوان فرعی «داستان معجزه آسای قهرمان سنگین وزن جهان یکبار و آینده»، فیلمی است که قلبش در جای درست قرار گرفته و حس درام آن در هیچ کجا دیده نمی شود. با جوانی گرسنگی و عصبانیت فورمن آغاز می شود. فورمن که در یک برنامه شغلی نام نویسی می کند – با بازی کریس دیویس کاریزماتیک در یک تصویر ده ها سال – یک مربی و مربی در Doc Broadus (فارست ویتاکر) پیدا می کند که با شخصیتی که کم و بیش توسعه نیافته است بهترین کار را انجام می دهد. یکی دیگر در اینجا). جورج که می تواند مانند هیچ بوکسور دیگری ولپ بزند، تقریباً ناخودآگاه از قدرتی به قدرت دیگر حرکت می کند.

تا مبارزه با محمد علی در زئیر که در آن علی تاج سنگین وزن را از فورمن گرفت. در مستند «When We We Were Kings» در سال 1997 با اصطلاحات تاریخی جهانی ارائه شده است، در اینجا به عنوان یک مصیبت شغلی برای فورمن به تصویر کشیده شده است: اولین باخت او، شکستی که او سخت گرفت.

خلاصه داستان: فورمن خدا را پیدا کرد و بوکس را به خاطر موعظه رها کرد. او با همسر دوم خانواده جدیدی تشکیل داد و یک مرکز جوانان را تأسیس کرد که حاوی اتاقی بود که به رقیب سابقش علی اختصاص داده شده بود. اما مجموعه‌ای از مصیبت‌های تجاری – که در اینجا به‌عنوان خرابکاری رفیق مدرسه‌ای بی‌عقب و الکلی که او مسئول امور مالی خود قرار داده بود – او را مجبور کرد دوباره دستکش‌ها را در دست بگیرد.

همه این وقایع و موارد دیگر با یک جریان پنهان ظاهراً از جنجال‌های ما در اینجا رندر می‌شوند، و این حتی بدترین آن هم نیست. فیلمنامه توسط کارگردان و فرانک بالدوین، انبوهی از کلیشه های دیالوگ است که مملو از رد و بدل هایی مانند “من تو را می خواهم” و “تو من را داری!” طراحی رقص صحنه های مبارزه بدون الهام است. آنها مانند بسیاری از صحنه‌های بوکس در حال حاضر، با تأثیر سنگین «گاو خشمگین» و سوء تفاهم کامل از رویکرد اسکورسیزی در آن فیلم فیلم‌برداری شده‌اند. متناوب حرکت آهسته / سریع و نماهای دوربین عملاً در دستکش او برای انتقال اکشن هیجان انگیز نبود، بلکه برای برجسته کردن تنبیه بدنی وحشیانه ای که بوکسورها می دهند و می گیرند. این فیلم نه تنها عدالت فورمن را رعایت نمی کند، بلکه دیویس و بقیه بازیگران جذاب را رها می کند.

جورج فورمن بزرگ: داستان معجزه آسای قهرمان یکباره و آینده سنگین وزن جهان
دارای رتبه PG-13 برای خشونت ورزشی. مدت زمان: 2 ساعت 9 دقیقه. در تماشاخانه ها.