لیزا فیشر برای یک روز شلوغ آماده می شود. در حدود یک ساعت، هر مادر او را به کلینیک می‌برد و در آنجا مایعات IV و درمان‌های آهن برای کم خونی‌اش دریافت می‌کند. وقتی کیسه IV خالی شد، او به یک باشگاه ورزشی سازگار می‌رود، جایی که شلوار فشاری می‌پوشد و در کلاسی برای افراد دارای معلولیت شرکت می‌کند. او همچنین با یک درمانگر آشنا با سندرم تاکی کاردی وضعیتی، وضعیتی که باعث می‌شود قلبش هنگام ایستادن به تپش بیفتد، مشورت خواهد کرد.
فیشر که در هوستون زندگی می کند، زمانی یک مهماندار ورزشی بود. اکنون زندگی او با درمان های روزانه و ورزش و همچنین مراقبت های ارائه شده توسط مادرش، پرستاری که برای مراقبت از او از اوهایو نقل مکان کرده است، می گذرد. پس از ابتلای او به کووید-19 و بروز علائم مزمن کووید طولانی مدت بیش از یک سال است که این وضعیت به همین شکل بوده است.
مورد فیشر متاسفانه منحصر به فرد نیست. او یکی از بسیاری از افراد رنگین پوست است که با کووید طولانی دست و پنجه نرم می کند – و ما تازه در حال درک این موضوع هستیم که چقدر مشکل بزرگ است. داستان را کامل بخوانید.
-الین شلی
تأمین مالی باند پهن برای جوامع بومی سرانجام می تواند برخی از منزوی ترین مکان های آمریکا را به هم متصل کند
جوامع روستایی و بومی در ایالات متحده مدت‌هاست که نرخ اتصال سلولی و پهنای باند کمتری نسبت به مناطق شهری دارند، جایی که از هر پنج آمریکایی چهار نفر در آن زندگی می‌کنند. در خارج از شهرها و حومه ها، که به سختی 3 درصد از زمین های ایالات متحده را اشغال می کنند، دسترسی به خدمات اینترنتی قابل اعتماد هنوز هم دشوار است.
برای دهه‌ها، افرادی که در مکان‌هایی مانند Blackfeet Indian Reservation زندگی می‌کنند، به پهنای باند کم که از طریق سیم‌های مسی منسوخ تحویل داده می‌شود، بسنده کرده‌اند.
همه‌گیری کووید-19 بر این مشکل تأکید کرد زیرا جوامع بومی قفل شدند و مدارس و سایر فعالیت‌های ضروری روزانه را به صورت آنلاین منتقل کردند. اما همچنین باعث افزایش بی سابقه کمک های مالی برای حل آن شد. داستان را کامل بخوانید.
