با همکاری آژانس پناهندگان سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و سازمان بین المللی مهاجرت (IOM)، پلتفرم هماهنگی بین سازمانی منطقه ای برای پناهندگان و مهاجران از ونزوئلا (R4V)، با هدف پاسخگویی به نیازهای میلیون ها نفری که توانایی پرداخت سه وعده غذایی را ندارند، است. یک روز؛ عدم وجود مسکن امن و مناسب؛ در دسترسی به مراقبت های پزشکی با موانع روبرو می شوند. یا قادر به کار برای تأمین مخارج خود و خانواده خود نیستند.
ادواردو اشتاین، نماینده مشترک کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و سازمان بین المللی مهاجرت در امور پناهندگان و مهاجران ونزوئلا، گفت: «آوارگان و مهاجران ونزوئلا را نمی توان فراموش کرد».
“مهم ترین چالش های آنها”
علاوه بر برنامه‌های رفاه اجتماعی، بودجه مورد نظر مکمل و حمایت از تلاش‌های دولت‌های میزبان خواهد بود و در عین حال ادغام اقتصادی-اجتماعی را از طریق دسترسی به اشتغال، آموزش و تلاش‌ها برای ارائه حمایت کامل از پناهندگان ارتقا می‌دهد.
با ایجاد یکپارچگی مؤثر و ثبات مالی لازم، ونزوئلایی ها می توانند به توسعه کشورهایی که سخاوتمندانه از آنها استقبال کرده اند، کمک کنند.
“آنها مشتاق هستند تا با دانش، مهارت ها و خلاقیت خود به جوامع میزبان خود کمک کنند و این کار را انجام داده اند، اما برای غلبه بر مهمترین چالش های خود به حمایت ما نیاز دارند.” استین ادامه داد.
ونزوئلایی ها در حال حرکت
در جستجوی امنیت و ثبات، بیش از هفت میلیون پناهنده و مهاجر از ونزوئلا کشور خود را ترک کرده اند – نزدیک به شش میلیون نفر از آنها در 17 کشور در سراسر LAC زندگی می کنند.
بی ثباتی، مشکلات در دسترسی به خدمات اولیه، بیگانه هراسی، تبعیض، و فقدان اسناد، ده ها هزار نفر را مجبور کرده است که به سفرهای خطرناک ادامه دهند – از جمله از طریق شکاف خطرناک دارین یا عبور از آند بین بولیوی و شیلی.
این مقام سازمان ملل با اذعان به اینکه تلاش‌های منظم‌سازی توسط بسیاری از کشورها در سراسر LAC «یک ژست مهم همبستگی» برای ونزوئلایی‌ها در حال حرکت بوده است، خاطرنشان کرد که بیکاری بالا، دستمزدهای پایین و هزینه‌های مارپیچ زندگی ناشی از COVID-19 باعث شده است. بازسازی زندگی خود در جوامع میزبان برای بسیاری از پناهندگان و مهاجران دشوار است.”
او توضیح داد: «بسیاری دیده‌اند که زندگی‌شان به بن‌بست رسیده است و میلیون‌ها نفر برای تغذیه خانواده‌هایشان یا یافتن فرصت‌هایی برای بازسازی زندگی‌شان تلاش می‌کنند.»
به لبه پرتگاه هل داده شد
در همین حال، بدتر شدن اقتصاد جهانی و رکود، توجه جهان را به جاهای دیگر معطوف کرده است.
تا کنون در سال جاری، تنها یک چهارم بودجه مورد نیاز دریافت شده است – برنامه‌های نجات زندگی در سراسر منطقه کاهش یافته و بسیاری از ونزوئلایی‌ها را به لبه پرتگاه سوق داده است.
در تلاش برای تقویت پل بین توجه فوری به نیازهای بشردوستانه و حفاظتی و ادغام میان مدت تا بلندمدت، این طرح برای اولین بار یک محدوده دو ساله را تعیین کرده است.
هماهنگی پاسخ
17 کشور شرکت کننده در این طرح عبارتند از: آرژانتین، آروبا، بولیوی، برزیل، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کوراسائو، جمهوری دومینیکن، اکوادور، گویان، مکزیک، پاناما، پاراگوئه، پرو، ترینیداد و توباگو و اروگوئه.
امسال، R4V چارچوبی برای یک پاسخ عملیاتی هماهنگ برای 228 سازمان شریک، از جمله آژانس‌های سازمان ملل، سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی و ملی، سازمان‌های دیاسپورا تحت رهبری پناهندگان و مهاجران و سایرین فراهم می‌کند.
مهاجران ونزوئلایی سرگردان در شهر پاناما کمک های غذایی دریافت می کنند.
