CNN
–
شانگهایانی‌ها که در ماه اکتبر از منطقه Huangpu در شرق شهر عبور می‌کنند، ممکن است با منظره‌ای غیرعادی روبرو شده باشند: یک ساختمان «گردشگاه».
یک مدرسه ابتدایی 85 ساله با استفاده از فناوری جدیدی به نام «ماشین راه رفتن» به طور کامل از زمین بلند شده و به مکان دیگری منتقل شده است.
به گفته لان ووجی، ناظر فنی ارشد پروژه، در آخرین تلاش شهر برای حفظ سازه های تاریخی، مهندسان حدود 200 پایه سیار را در زیر ساختمان پنج طبقه نصب کردند.
تکیه گاه ها به عنوان پاهای رباتیک عمل می کنند. آنها به دو گروه تقسیم می شوند که به طور متناوب بالا و پایین می روند و از یک قدم انسان تقلید می کنند. لان که شرکت شانگهای Evolution Shift فناوری جدید را در سال 2018 توسعه داد، گفت: حسگرهای اضافه شده به کنترل نحوه حرکت ساختمان کمک می کنند.
او گفت: «مثل این است که به یک ساختمان عصا بدهید تا بتواند بایستد و سپس راه برود.
یک تایم لپس که توسط این شرکت گرفته شده است، مدرسه را نشان می‌دهد که با زحمت به جلو، قدم‌های کوچک در یک زمان حرکت می‌کند.
طبق بیانیه ای از دولت منطقه Huangpu، مدرسه ابتدایی لاگنا در سال 1935 شورای شهرداری امتیاز سابق فرانسه شانگهای. این مکان برای ایجاد یک مجتمع تجاری و اداری جدید که تا سال 2023 تکمیل خواهد شد، منتقل شد.
لان توضیح داد که کارگران ابتدا باید اطراف ساختمان را حفاری می کردند تا 198 تکیه گاه موبایل در فضاهای زیر نصب کنند. پس از بریده شدن تیرهای ساختمان، “پاهای” ربات به سمت بالا کشیده شد و ساختمان را قبل از حرکت به جلو بلند کرد.
در طول 18 روز، ساختمان 21 درجه چرخید و 62 متر (203 فوت) به مکان جدید خود منتقل شد. این جابجایی در 15 اکتبر تکمیل شد، زمانی که ساختمان مدرسه قدیمی به مرکزی برای حفاظت از میراث و آموزش فرهنگی تبدیل شد.
دولت در بیانیه ای اعلام کرد که این پروژه اولین بار است که از روش “وسیله نقلیه پیاده روی” برای جابجایی یک ساختمان تاریخی در شانگهای استفاده می شود.
مدرن‌سازی سریع چین در دهه‌های اخیر شاهد تخریب بسیاری از ساختمان‌های تاریخی برای پاکسازی زمین‌ها برای آسمان‌خراش‌های درخشان و ساختمان‌های اداری بوده است. اما در سراسر کشور، نگرانی فزاینده ای در مورد از دست رفتن میراث معماری در اثر تخریب وجود دارد.
برخی از شهرها کمپین های حفاظتی و حفاظتی جدیدی را راه اندازی کرده اند، از جمله استفاده از فناوری های پیشرفته که اجازه می دهد ساختمان های قدیمی به جای تخریب، جابه جا شوند.
بی تفاوتی رسمی نسبت به معماری تاریخی را می توان در ریشه یافت مائو تسه تونگ رهبر حزب کمونیست حکومت کرد. در حین انقلاب فرهنگی فاجعه بار، 1966-1976، تخریب بناها و بناهای تاریخی بی شماری را به عنوان بخشی از جنگ او علیه “چهار پیرمرد” (آداب، فرهنگ، عادات و عقاید قدیمی) دید.
پس از مرگ مائو در سال 1976، درخواست ها برای حفظ معماری دوباره مطرح شد و دولت چین به تعدادی از سازه ها وضعیت حفاظت شده را قبل از تصویب قانون حفاظت از میراث در دهه 1980 اعطا کرد. در سال‌های بعد، ساختمان‌ها، محله‌ها و حتی کل شهرها برای حفظ ظاهر تاریخی خود از حمایت دولت برخوردار شدند.
با این وجود، شهرنشینی بی امان همچنان تهدیدی قابل توجه برای میراث معماری است. فروش زمین همچنین منبع اصلی درآمد برای دولت‌های محلی است، به این معنی که ساختمان‌های با ارزش معماری اغلب به توسعه‌دهندگان املاک فروخته می‌شوند که حفظ آنها در اولویت نیست.
به عنوان مثال، در پایتخت پکن، بین سال های 1990 تا 2010، بیش از 1000 هکتار از کوچه های تاریخی و خانه های حیاط سنتی ویران شد.
در اوایل دهه 2000، شهرهایی از جمله نانجینگ و پکن – با تحریک منتقدان معترض به از دست دادن محله‌های قدیمی – برنامه‌های بلندمدتی را برای حفظ آنچه از مکان‌های تاریخی‌شان باقی مانده بود، با ارائه اقدامات حفاظتی برای محافظت از ساختمان‌ها و محدود کردن توسعه‌دهندگان توسعه دادند.
این تلاش های حفاظتی اشکال مختلفی داشته است. در پکن، یک معبد تقریباً ویران شده به یک رستوران و گالری تبدیل شده است، در حالی که در نانجینگ، یک سینمای دهه 1930 بازسازی شده است تا شکل اصلی خود را با برخی از اضافات برای استفاده مدرن بازسازی کند. در سال 2019، شانگهای از تانک شانگهای استقبال کرد، یک مرکز هنری که در مخازن نفت بازسازی شده ساخته شده است.
لان، مدیر پروژه یک مدرسه ابتدایی شانگهای، گفت: «انتخاب مکان اول نیست، بهتر از تخریب است. ترجیح می دهم به هیچ وجه به بناهای تاریخی دست نزنم
وی افزود: برای جابه‌جایی یک بنای تاریخی، شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان باید مقررات سخت‌گیرانه‌ای مانند دریافت مجوز از سطوح مختلف دولت را طی کنند.
به گفته وی، جابجایی ساختمان ها یک “گزینه مناسب” است. «دولت مرکزی توجه بیشتری به حفظ بناهای تاریخی دارد. من خوشحالم که این پیشرفت را در سال های اخیر می بینم.”
شانگهای بدون شک مترقی ترین شهر چین در زمینه حفاظت از میراث بوده است. بقای تعدادی از ساختمان‌های دهه 1930 در منطقه محبوب بوند و خانه‌های قرن نوزدهمی «شیکومن» (یا «دروازه سنگی») در محله بازسازی‌شده سینتیاندی، نمونه‌هایی از این بود که چگونه می‌توان به ساختمان‌های قدیمی، علی‌رغم برخی انتقادات، جان تازه‌ای بخشید. کارهای بازسازی انجام شده است.
این شهر همچنین تجربه جابجایی ساختمان های قدیمی را دارد. در سال 2003، سالن کنسرت شانگهای که در سال 1930 ساخته شد، به ارتفاع 66 متر (217 فوت) ارتقا یافت تا راه را برای بزرگراهی مرتفع باز کند. ساختمان Zhengguanghe – یک انبار شش طبقه، همچنین متعلق به دهه 1930 – در سال 2013 به عنوان بخشی از یک بازسازی محلی، با 125 فوت (38 متر) جایگزین شد.
به گزارش خبرگزاری دولتی، در سال 2018، این شهر یک ساختمان 90 ساله را در منطقه هونگکو در جایی که در آن زمان پیچیده ترین پروژه جابجایی شانگهای تا به امروز تلقی می شد، جابه جا کرد.
راه های مختلفی برای جابجایی ساختمان وجود دارد: مثلاً می تواند از یک سری ریل به پایین سر بخورد یا توسط اتومبیل ها کشیده شود.
اما مدرسه ابتدایی لاگنا با وزن 7600 تن چالش جدیدی را به وجود آورد – به شکل T بود، در حالی که ساختارهایی که قبلا جابجا شده بودند مربع یا مستطیل بودند. لان گفت که شکل نامنظم به این معنی است که روش‌های سنتی کشش یا لغزش ممکن است کارساز نباشد زیرا نمی‌تواند در برابر نیروهای جانبی وارد شده بر روی آن مقاومت کند.
این ساختمان همچنین باید بچرخد و مسیری منحنی را دنبال کند تا به جای حرکت در یک خط مستقیم، آن را به حرکت درآورد – چالش دیگری که نیازمند روش جدیدی بود.
او گفت: “در 23 سال فعالیتم در این تجارت، هرگز شرکت دیگری را ندیده ام که بتواند ساختارها را به این سمت حرکت دهد.”
کارشناسان و تکنسین ها گرد هم آمدند تا در مورد احتمالات بحث کنند و تعدادی از فناوری های مختلف را قبل از تصمیم گیری در مورد “ماشین راه رفتن” آزمایش کنند.
لان به سی‌ان‌ان گفت که نمی‌تواند هزینه دقیق پروژه را به اشتراک بگذارد و هزینه‌های جابه‌جایی در هر مورد متفاوت است.
وی گفت: نمی توان از آن به عنوان یک مرجع استفاده کرد زیرا ما باید بنای تاریخی را حفظ کنیم. اما به طور کلی ارزان تر از خراب کردن چیزی و بازسازی آن در یک مکان جدید است.
