فرارو- در طول 18 ماه از زمانی که ایران و قدرت های جهانی جستجوی خود را برای نجات توافق هسته ای 2015 آغاز کردند، چیزهای زیادی تغییر کرده است. سه کیشورها اکنون رهبران جدیدی دارند. کشور چهارم (روسیه) به همسایه خود (اوکراین) حمله نظامی کرد. این نشان می دهد که یک دوره کوتاه مذاکرات به یک ماراتن تبدیل شده است. مذاکره کنندگان یک بار در ماه برای جلسات بیشتر در مجلس ناظر سازمان ملل متحد، یعنی آژانس بین المللی انرژی اتمی، در وین ملاقات می کنند.
bh progal feraro bh nikl for эkonomist, مذاکره کنندگان در ماه گذشته خوشبین به نظر می رسیدند. آمریکا که در سال 2018 از برجام خارج شد، برخی از مسائل باقی مانده با ایران را حل کرده بود. اتحادیه اروپا آنچه را «متن نهایی» یک توافق نامید آماده کرد. همراه با سفر وزیر امور خارجه به وین برای امضای آن بود. ایران در اول سپتامبر پاسخی رسمی به پیش نویس اتحادیه اروپا ارسال کرد. آمریکا این واکنش را “بی پاسخ” خواند. دیپلمات های اروپایی عصبانی بودند.
به نظر می رسد مذاکرات به مدت دو ماه تا پس از انتخابات نوامبر بین آمریکا ادامه دارد. حتی دیپلمات‌های غربی که از این توافق حمایت می‌کنند در ابتدا این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا ایران واقعاً می‌خواهد به توافق برسد یا صرفاً برای بازی با زمان و خرید زمان به مذاکرات ادامه می‌دهد؟ و این که زامین باید تاکتیک ایران را بلوف کلمداد کرد؟
برجام محدودیت های برنامه هسته ای ایران را کاهش داده است. هدف برجام تعیین یک چارچوب زمانی یک ساله برای فاصله گرفتن ایران از دسترسی به اورانیوم کافی برای ساخت سلاح هسته ای بود. دونالد ترامپ در جست و جوی بی نتیجه برای یک «توافق بهتر» از توافق خارج شد و تحریم ها را علیه آمریکا بازگرداند.
ایران تا یک سال دیگر به این معاهده پایبند نبود. از آن زمان تاکنون، ایران پیشرفت‌های برگشت‌ناپذیری در جهت تسلط بر چرخه سوخت اورانیوم داشته است. این نوجوان هزاران سانتریفیوژ پیشرفته نصب کرده است که طبق قرارداد بازنگری شده از بین نمی روند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید ایران دارای 56 کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده با خلوص 60 درصد است که در صورت پالایش تا حد تسلیحات برای ساخت بمب کافی است.
حتی با توافق، دسترسی ایران به بمب هسته‌ای احتمالا به شش ماه نزدیکتر خواهد بود. فسخ قرارداد از ابتدای سال آینده آغاز خواهد شد. بر اساس این توافق، بسیاری از محدودیت‌ها بر روی سانتریفیوژها در سال‌های 2024 و 2025 پایان خواهند یافت. بنابراین، گروه موسوم به هسته ای نسبت به توافق 2015 منافع کمتری به غرب ارائه می دهد.
به نظر می رسد توافق نزدیکتر از همیشه باشد، اما خواسته های ایران آن را از مسیر خارج کرده است. برخی از خواسته های ایران منطقی بود، مانند ارائه ضمانت از سوی آمریکا مبنی بر اینکه در صورت پیروزی نامزد جمهوری خواه در انتخابات ریاست جمهوری آینده در آمریکا، آن کشور از توافق خارج نخواهد شد.
در موارد دیگر مانند اصرار ایران بر حذف نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان گروه تروریستی از فهرست گروه های تروریستی که توسط آمریکا ایجاد شده است، خارج از محدوده توافق است. ایران از هر دو خواسته عقب نشینی کرده است: اولی در نظام سیاسی آمریکا غیرممکن است و باید از پذیرش دومی خودداری کند.
آخرین مانع مربوط به تحقیقات آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد قدرت هسته ای گذشته ایران است. این آژانس مدعی است که آثاری از اورانیوم غنی شده را در سه تاسیسات هسته ای پیدا کرده است و از ایران می خواهد که توضیح دهد چه فعالیت هایی در آنجا انجام داده است. ایران می‌گوید ادعاهای آژانس بی‌پایان است و می‌خواهد تحقیقات آژانس به عنوان شرطی برای بازگشت به توافق لغو شود.. نه آمریکا و نه اروپا با خواسته ایران موافقت نخواهند کرد.
اگر نتوانیم وضعیت فعلی را متوقف کنیم، مذاکرات را قطع می کنیم، اما احتمالاً مذاکرات متوقف خواهد شد. بر اساس این قانون، کنگره 30 روز فرصت دارد تا هرگونه توافق هسته ای با ایران را بررسی کند و می تواند قطعنامه هایی در مخالفت با تصمیم برای لغو برخی از تحریم های اعمال شده علیه ایران تصویب کند.
اخیراً 34 تن از اعضای کنگره دموکرات با ارسال نامه ای به بایدن، نگرانی خود را از توافق هسته ای ایران و آمریکا اعلام کردند. با این حال، او باید بتواند چشم آنها را جلب کند. با این وجود، دموکرات‌ها می‌خواهند تا قبل از انتخابات میان‌دوره‌ای در 8 نوامبر از چنین درگیری‌هایی اجتناب کنند.
نارضایتی درازمدت باعث افزایش اختلافات در اسرائیل شده است که به طور رسمی با توافق هسته ای مخالف است. موساد، سازمان جاسوسی خارجی اسرائیل، دلیل وجود این اختلافات است. اسرائیل بر این باور است که ایران در صورت توافق، میلیاردها دلار برای تامین مالی نیروهای آینده خود در منطقه پیدا خواهد کرد و در پایان دوره مورد علاقه مرتبط با پیامدهای هسته ای، آزاد خواهد بود که بمب اتمی تولید کند. در مقابل ارتش اسرائیل این توافق را ناقص، اما مفید می داند.
افسران اطلاعاتی ارتش اسرائیل استدلال می‌کنند که حتی یک محدودیت موقت در فعالیت‌های هسته‌ای ایران به اسرائیل اجازه می‌دهد تا روی تهدیدات دیگر تمرکز کند و دستاوردهای مالی بیش از حد اعلام شده است. زیرا سال ها طول می کشد تا شرکت های غربی تجارت با ایران را از سر بگیرند.
اسرائیلی ها همچنین در مورد اینکه آیا یک حمله نظامی می تواند به طور قابل توجهی فعالیت هسته ای را کاهش دهد، اختلاف نظر دارند. نیروی هوایی اسرائیل فکر می کند که با حملات خود می تواند برنامه هسته ای ایران را دو یا سه سال به تعویق بیندازد، اما بسیاری دیگر از اسرائیلی ها مخالف این دیدگاه هستند.
«یائر لاپید» نخست وزیر کنونی است و «بنیامین نتانیاهو» که پس از انتخابات آبان ماه نامزد شده است جایگزین وی می شود و از سوی موساد بازنشسته می شود. با این حال، لاپید اعتراف کرد که اسرائیل نفوذ کمی بر تصمیم گیری دارد. نتانیاهو از سوی خود به دنبال راه هایی برای افزایش سرمایه انتخاباتی خود است. او می گوید که اسرائیل باید دولت را مجبور کند که برای همیشه از این معاهده دست بکشد.
با این حال، نه بایدن و نه اروپایی ها نمی خواهند این معاهده را کنار بگذارند. این امر باعث می شود که تصمیمات دشواری در مورد نحوه رسیدگی به آستانه هسته ای ایران گرفته شود. با این حال، مذاکرات بی پایان با ایران مضحک به نظر می رسد. در ژانویه، «آنتونی بلینکن»، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفت که تنها «چند هفته» برای حفظ توافق باقی مانده است.
چند هفته گذشت و بعد چند هفته دیگر. 34 هفته بعد، اکنون دنیای من شبیه گربه شرودینگر است (اشاره به یک آزمایش فکری که در سال 1935 توسط فیزیکدان اتریشی اروین شرودینگر ایجاد شد، که نوعی پارادوکس یا تناقض را نشان می دهد که موقعیت یک سیستم را هرگز نمی توان با دقت تعیین کرد.
توضیح کاپانهاک از مکانیک کوانتومی نشان می دهد که بعد از مدتی گربه هم مرده و هم زنده است. وقتی در آزمایش به داخل جعبه نگاه می کنیم، گربه ای را می بینیم که یا زنده است یا مرده، نه هر دو. این آزمایش آنچه را که او در عنوان دشواری تفسیر کپنهاک از مکانیک کوانتومی در مورد اشیاء روزمره اعمال کرده بود، مشخص می کند. م.) شده است که نه کمله زیدان نه مرده است.
ناظران مشکلات ایران در داخل و خارج از کشور راضی نیستند که آیا ایران واقعاً خواهان توافق است یا خیر. یک دیدگاه مبتنی بر این است که ایران به مذاکرات ادامه می دهد تا امتیازات بیشتری توسط دولت ارائه شود. در هر صورت وضعیت ایده آل نیست. ارزش ریال ایران کاهش یافته است، نرخ تورم در آن کشور حدود 50 درصد است و ایران از واردات روزانه ده ها میلیون دلار نفت محروم می شود.
حتی اگر یک جمهوری خواه دوباره در سال 2025 این توافق را لغو کند، ایران همچنان می تواند از دو سال کاهش تحریم ها برخوردار شود. بیژن خواجه‌پور، اقتصاددان ایرانی، برآورد می‌کند که این توافق شش امتیاز به رشد تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۲۰۲۴ اضافه می‌کند و نرخ بیکاری را دو واحد کاهش می‌دهد. اما برخی از مشاوران «ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران معتقدند که درد اقتصادی تجربی است و باید تحمل شود.
در هر روست، بن بست ممکن است برای ایران مفید باشد. این کشور سه سال را صرف غنی‌سازی اورانیوم خود بدون اعمال تحریم‌های بیشتر اروپایی یا فعال‌سازی مکانیسم برجام کرده است که محدودیت‌های شورای امنیت سازمان ملل در مورد تحقیقات تسلیحاتی و موشکی ایران را دوباره فعال می‌کند.
حتی «جوزف بورل» که در جریان مذاکرات ابراز خوش بینی کرده بود، اکنون به نظر می رسد که پیشرفت مذاکرات وحشتناک است. رئیس سیاست خارجی خستگی ناپذیر اتحادیه اروپا روز ۱۴ شهریور گفت که آمریکا و ایران در مواضع خود بیشتر از هم دور می شوند. وی با ناراحتی در پایان گفت: کل این روند در خطر است. هیچ کس آماده پذیرش شکست نیست، اما به نظر می رسد این احتمال در حال افزایش است.”
